در حديثي آمده است كه وقتي اميرمؤمنان (ع) بر عمروبن عبدود چيره شد ضربه‌اي به او وارد نساخت، مردم اين كار را بر آن حضرت عيب گرفتند، ولي حذيفه از آن حضرت دفاع كرد. پيامبر (ص) فرمود اين خديفه! علي(ع) خود سبب كارش را خواهد گفت. پس از آن كه علي (ع) عمرو را كشت و نزد پيامبر آمد، پيامبر(ص) سبب كارش را پرسيد. علي(ع) گفت: او به مادرم دشنام داد و آب دهان به صورتم افكند، من ترسيدم اگر او را بكشم، به نفع خودم كشته باشم، از اين رو او را رها كردم تا خشم من فرو نشست، سپس او را به خاطر خدا كشتم.