در عالم خلقت تاكنون ولادتي به زيبايي ولادت امام علي(ع) مشاهده نشده است و چنان كه اين تولد با نحوه تولد عيسي‌بن مريم (ع) مورد مقايسه قرار گيرد ابعاد اين زيبايي بيشتر نمود پيدا مي‌كند. آنجا كه به حضرت مريم(س) خطاب شد كه از بيت‌المقدس خارج شو و براي تغذيه به درخت خشك خرما تكيه زن، ولي به فاطمه بنت‌اسد(س) الهام شد كه وارد خانه كعبه شود و با تناول طعام بهشتي آماده وضع حمل گردد.

آري خداي بزرگ بر ابوطالب منت نهاد چنين مولودي را در مبارك‌ترين ايام، برترين ماه‌ها، در مقدس‌ترين بقاع روي زمين روز جمعه سيزدهم ماه رجب، داخل بيت‌الحرام، حرم امن خدا متولد گردانيد.

اين فضل خدا بر اين نوزاد بود كه ولادتش را در خانه خود قرار داد تا نشان كمال عظمتش باشد، زيرا خانه‌زادي خدا او را مزيتي است كه بر افتخارات ويژه او افزود و هيچ كسي در اين مزيت با او برابر نگرديد.